Merhaba sevgili dostlar!

Bazı değerler vardır, ínsan hayatına yön veren.
Allah ve peygamber sevgisi
Vatan sevgisi
Millet sevgisi
İnsan sevgisi
Köy sevgisi...
Biz Akbucak'lı olarak bütün sevgileri yerleştirmiştik yüreğimize.
Biz büyüklerimizden öyle görmüştük.
Biliyorduk , sevgiyle yeşeren , açan çiçekleri...
Tanıyorduk sevgiyle bizleri kucaklayan ninelerimizi, dedelerimizi...
Hangi ev olursa olursa olsun sevgiyle yanardı ocaklar.
Yemekleri sevgiyle pişerdi odun ateşinde.
Büyükler sevgiyle bakardı küçüklere
Bayramlar sevginin doruğa çıktığı zamanlar olurdu.
Mustafa Amca'nın evinde yenilen mıhlama ne kadar da lezzetli olurdu.
Köyün bütün çocukları Fındık Hala'nın pişirdiği mıhlamaya gelirdi bayram sabahları.
Mışko Ahmet Amca ezilmezdi
Çünkü bilirdi ki, yoksula yetime sahip çıkılırdı Akbucak'ta...
Akbucak'lı olmak ayrıcalıktı.
Kapılara kilit vurulmazdı.
Namusa yan gözle bakılmazdı.
Biz birbirimiz için yaşardık.
Yemek pişti mi ocağımızda, İdris Emmi'min avlusunda bulurduk kendimizi.
Kaşıklardık hep beraber; Hikmet Yenge'nin yemeklerini.
Ayşe ablam, ah benim sevgili ablam...
Köye gittiğimde sarardı lavanta kokulu yatağı yere.
Doğrusunu söylemek gerekirse ben de orada kalmayı isterdim hep.
Arefe günü ne kadar muhteşem yaşanırdı bizim köyde.
Faruk Abi'nin bakkal dükkanının önü çocuk kaynardı sanki.
Köyün büyükleri bayram gelmeden bayramı yaşatırlardı bizlere.
Ve biz...
Bugün herbirimiz farklı yerdeyiz.
Ben köyümü uzun zamandır görmedim.
Ama hep içimde o köy sevgisi,
Hiç de bitmeyecek o sevgi.
Çünkü biz, o sevgiyi iliklerimize kadar yerleştirdik.
Hücrelerimiz o sevgiyle dolu.
Biz o sevgiyle kucaklıyoruz herkesi.
Allah o sevgiyi hiç silmesin yüreğimizden.
Akbucak'lı olmak;
Sevgiyle bakmaktır yaratılana.
Kim olursa olsun, ne olursa olsun!
Akbucak'lı olmak...
Kucaklamaktır bütün varlıkları...

Sevgi ve hürmet ile
Bünyamin ALTAN